yavaş haber

  Yapay zekâ algoritmaları oluşturmak için kullanılan verilerdeki önyargılar ayrımcılık gibi sosyal sonuçlara neden oluyor. Bunlar da fırsat eşitsizliğini artırıyor ve belli grupların üzerindeki baskıyı güçlendiriyor. Dünyanın veri sistemleri doğal olarak yine dünyanın eşitsizliklerini ve önyargılarını yansıtıyor. Yapay zekâ da geliştirici ve kullanıcıların dünya görüşünü yansıttığından önyargıları kodlayıp pekiştiriyor. Şu an yapay zekânın en yaygın biçimi olan makine öğrenmesi, dünyadaki örneklerin pek çok soruna yol açan kalıplarını tarayarak yol alıyor. Örneğin eğitimle ilgili verilere baktığımızda bazı grupların bu verilere dahil edilmediğini; verilerin dar bir kültürel kaynaktan toplandığını görüyoruz. Eğitim verileri, gerçek dünyanın tüm eşitsizliklerini, önyargılarını ve adaletsizliklerini içeriyor ve makine öğrenmesi sistemlerinin bu haksızlıkları belirleme ve düzeltme gibi bir becerisi yok. Verilerden, ırk ya da cinsiyete ilişkin bilgileri ayıklamak da bu sorunu çözmüyo...

Etik üzerine çalışan kişiler genelde yapay zekâ ve robotik gibi yeni teknolojilerin etkisini ve tehlikelerini abartma eğiliminde… Tartışmalar özellikle bilgi teknolojisinde mahremiyet, gözetim, veri yönetimi ve veri yoluyla manipülasyon üzerinde yoğunlaşsa da şeffaflık, ayrımcılık, toplumsal değer yaratıp yaratmama ve hesap verebilirlik gibi konulara kadar da uzanıyor.    Avrupa Komisyonu, 2018’de yapay zekânın uygulanma biçimleri için tavsiyelerde bulunmak üzere 52 uzmandan oluşan bir grup kurdu. Grup üyeleri akademi, sivil toplum ve endüstri temsilcileri arasından seçildi. 8 Nisan 2019’da güvenilir yapay zekâ için “Ethics Guidelines for Trustworthy Artificial Intelligence” başlıklı bir etik kılavuz hazırlandı. Bu kılavuzda, yapay zekâ uygulamalarının güvenilir sayılabilmesi için uyulması gereken yedi temel ilke belirlendi. -    Yapay zekâ sistemleri insanları güçlendirmeli, bilinçli kararlar alabilmelerine ve özgür seçimler yapabilmelerine izin vermeli ve temel ...

Avrupa Birliği 2020’ye ekonominin hızla karbonsuz hale dönüştürülmesi planını teşvik ederek ve Yeşil Yeni Anlaşmanın, büyümenin motor gücü ve ana teması olması gerektiğini vurgulayarak başlamış olsa da COVID-19, işleri bir hayli karıştırdı. Aralık 2019’da Polonya hariç tüm AB ülkeleri, 2050’e kadar kıtayı iklime zararsız hale getirme yani sıfır sera gazı emisyonuna ulaşma hedefini resmen onayladı. AB’nin planı, 15 yıl boyunca mevcut emisyon seviyeleriyle devam etmeyi öngörüyor. Fakat plana mükemmel şekilde uyulsa ve tüm ülkeler AB’nin izinden gitse dahi küresel emisyon seviyesi yine de yüksek kalıyor ve hedeflenen 1,5 derecelik güvenli ısı artışı eşiği aşılıyor. İklim krizini aşmak için bundan daha fazlası yani küresel emisyonların mevcut seviyenin altına çekilmesi gerekiyor. Şu anki emisyon düzeyleri ile devam edilirse, insanlığın toplam karbon bütçesi yedi yılda tükeniyor. Her ne kadar Avrupa Birliği 2020’ye ekonominin hızla karbonsuz hale dönüştürülmesi planını teşvik ederek ve...

  Devlet kamu hizmetlerini, vatandaşı merkeze alarak ve vatandaşın kullanım deneyimini geliştirerek yeniden düşünmeli ve tasarlamalıdır. Sağlıklı bir demokraside, devletle halk arasındaki güvenin artırılması için dijital dönüşümün vatandaş merkezli olması gerekir. On dokuzuncu yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarında bilimin kurumsallaşmasında büyük bir değişim oldu. Bu alan, daha iyi savaş gemileri veya silahlar yapmak gibi askeri endişelerin gölgesinden çıkarak çok daha sistematik bir hale geldi. Askeri teknolojilere yapılan harcamalar devasa büyüklüğe ulaşsa da hükümetler, araştırma laboratuvarları ve üniversitelere de büyük yatırımlar yaptı. Büyük firmalar Ar-Ge laboratuvarları kurdu. Sonuç, hayatımızın her alanını değiştiren yeni teknoloji akışı oldu. Sosyal inovasyon geride kaldı   Ne yazık ki sosyal inovasyon, donanımdaki bu hızlı inovasyonla eşit şekilde ilerlemedi.   Bugün için de aynı şey geçerli. Büyük miktarda kamu bütçesi havacılık ve ilaç endüstr...

COVID-19, küresel ekonomideki derin fay hatlarını tetikledi ve dünyada var olan sorunları, bölünmeleri ve eşitsizlikleri iyice açığa çıkardı. Ayrıca geniş kapsamlı reform isteyen sesleri çoğalttı ve güçlendirdi. COVID-19 devletler, iş dünyası ve toplum için yakın tarihin en büyük zorluklardan biri oldu. Aynı zamanda salgın, toplum genelinde dijitalleşmenin hız kazanması bakımından da bir dönüm noktasıdır. Dijitalleşme ve inovasyonun, topluma değer katma ve halk sağlığı, çevre ve biyolojik çeşitlilik gibi önemli konulardaki sorunları hafifletmede muazzam bir potansiyeli var. Diğer yandan teknolojinin hayatımızı bu derece etkiler hale gelmesi ve orantısız şekilde yaygınlaşması, zaten var olan eşitsizliklerin daha da yerleşmesini ve dünyanın en yoksul insanlarının iyice ar kada kalması riskini getiriyor. Ama bu illa da böyle olmak zorunda değil. Dijital teknolojiler, çoğu kişinin hayatını tarımdan kazandığı gelişmekte olan ülkelerin kırsal kesimleri de dahil, dünyadaki yoksulluğun ve aç...

Veriyi meta olarak ele almak, şirketlerin para kazanmasının bir yolu... Ama teknoloji şirketleri, sadece sonuca odaklanmak yerine dijital dünyayı insanların refahına katkı sunacak şekilde tasarlayabilir ve tasarlamalıdır da… Her yenilik, yer aldığı toplumun normlarına, kodlarına ve değerlerine meydan okur. Sanayi Devrimi, verimliliği artırmak adına insanlık dışı çalışma koşulları getirerek sendikaların, iş kanunlarının ve modern demokrasilerdeki siyasi partilerin temelini attı. Yeni bir büyüme çağı yaratan fosil yakıtlar ise nihayetinde devletleri, şirketleri ve sivil toplumu sağlığımızı, ekolojimizi ve iklimi korumak için harekete geçmeye zorluyor. Bir inovasyon felakete yol açtığında, bu bize toplumsal bağlam hakkında çok şey söyler. Çernobil nükleer felaketi, Sovyetler Birliği’ndeki planlama kusurlarını gözler önüne serdi. Aynı şekilde ABD’nin opioid krizi de öyle… Ağrı kesici olarak üretilip milyonları bağımlı hale getiren ilaç, sektördeki lobileşmeden sağlık sisteminin parça...